Friday, April 8, 2011

Macam gampang yang aku maksudkan ialah macam senang. Aku guna bahasa Jawa hari ni.

Bismillahirahmanirrahim. Assalamualaikum.
Sekarang ni aku dalam proses menstabilkan mood aku.
Rasa dunia tak adil. Padahal dunia tak cuit pun aku.
Kenapalah aku boleh rasa macam tu? Bila aku rasa macam tu, aku rasa macam nak hentak kepala dekat dinding.
Mula hilang pedoman.
Doa supaya aku mati cepat.
Macam bodoh.

[i need help, indeed]

Itu hari aku terjelopok macam nangka busuk jatuh tangga tapi untuk elak dari terus jatuh tergolek sampai kaki tangga, aku berpaut pada tiangnya. Pautan yang kuat sehingga aku rasa macam taknak bangun.
Luckily Jan ada, dia tolong angkat aku dan lepas bangun tu aku tergelak. Walaupun masa tu kampus dah lengang dan yang nampak aku jatuh tu hanya dia, aku tetap rasa malu.
Tapi kenapa aku gelak?
Sebab aku taknak menangis. Boleh pakai kan alasan ni?

Selama ni semua perkara nampak macam mudah.
Selama ni aku ingat aku boleh buat semua perkara tanpa bantuan sesiapa.
Riak, angkuh, sombong.
Sekarang satu benda pun aku tak boleh buat.

Entah apa yang aku merapu tengah-tengah malam buta ni.
Mungkin terlebih tidur.
Atau mungkin tersalah makan ubat.
Perkara paling baik sekarang ialah mengundurkan diri.
Tapi aku janji aku akan kembali.

Apehal dengan emosi aku ni?
Apa kata kita bako, kita bako je. HAHAH!

click, click, click! ;)

No comments: